Τον συναντήσαμε στη γραφική Πλάκα για να τον βομβαρδίσουμε με τις ερωτήσεις μας. Πολυτάλαντος, δημιουργικός και γεμάτος ενέργεια. Είναι η ψυχή των Given free Rein, αυτός που κατάφερε να «κερδίσει» τον  ντράμερ των Nightstalker Ντίνο Ρούλο και ο καλλιτέχνης που από τον πρώτο κιόλας  δίσκο του τράβηξε το βλέμμα του βρετανικού Τύπου πάνω του. Ένας άνθρωπος τόσο ίδιος και τόσο διαφορετικός με όλους τους άλλους, που κατάφερε να «κλείσει»  την Αθήνα και τα Εξάρχεια όπου και ζει, σ’ έναν δίσκο που χαρακτηρίζεται από την ατμόσφαιρα του γεμάτου αντιφάσεις αστικού τοπίου. Και το όνομα αυτού, Ανδρέας Κουρέτας.

Αρχικά θα ήθελες να μας πεις δυο λόγια  για τη σχέση σου με τη μουσική, πώς ξεκίνησες, τις σπουδές που έχεις κάνει πάνω σε αυτό το κομμάτι…

Σε ηλικία 8 ετών εντυπωσιασμένος από μια συμμαθήτρια μου στο δημοτικό, που έπαιζε πιάνο, ζήτησα από τους γονείς μου να με γράψουν στο ωδείο. Και χωρίς να το καταλάβω πήρα το δίπλωμα πιάνου. Στη συνέχεια μπήκα στο τμήμα Μουσικών Σπουδών του Πανεπιστημίου  Αθηνών. Και έχω κάνει και ηλεκτρική κιθάρα στο MMA (Modern Music School of Athens) με τον Γιώργο Μπόκο, γεγονός που καθόρισε πολύ την πορεία που ακολούθησα.

Πες μας πώς προέκυψε η ιδέα των Given Free Rein. Είχες καιρό στο μυαλό σου τη δημιουργία ενός συγκροτήματος, έγραφες καιρό μουσική;

Πάντα έγραφα μουσική από πολύ παλιά αλλά δεν είχα γράψει ποτέ ολοκληρωμένα τραγούδια ή κάποιες ολοκληρωμένες μορφές σύνθεσης. Είχα πολλές ιδέες που παρέμεναν απλά ιδέες.  Κάποια στιγμή αποφάσισα να φτιάξω από το υλικό αυτό έναν ολοκληρωμένο δίσκο ο όποιος, στην διάρκεια των 2 χρονών της προπαραγωγής και της παραγωγής, με έβαλε σε μονοπάτια και δρόμους που δεν είχα ποτέ φανταστεί. Στους δρόμους του in-ear trip.

Ο τίτλος του συγκροτήματος ,Given  free rein, παραπέμπει σε όλους όσους τους έχει δοθεί η ελευθερία. Τι σημαίνει για σένα αυτή η έννοια και πώς επέλεξες τον συγκεκριμένο τίτλο;

Given Free Rein είναι αυτοί στους οποίους έχει δοθεί η ελευθερία και είναι οι μουσικοί που έχουν φτιάξει αυτό το δίσκο αλλά  ευελπιστώ given free rein να είναι και οι ακροατές της μουσικής αυτής. Να έχουν την ελευθερία δηλαδή να ακούσουν η μουσική όπως αυτοί θέλουν. Στην ουσία ο λόγος που επέλεξα αυτό το όνομα για τη μπάντα έχει να κάνει κυρίως με την επιθυμία μου να μην έχω περιορισμούς στο στυλ της μουσικής που θέλω να παίζω.

Πώς ήταν η γενικότερη εμπειρία της δημιουργίας του δίσκου; Φαντάζομαι δούλεψες πολύ γιατί έχεις και πολλούς ρόλους γενικότερα στους  Given free rein.

Όπως λέει και ο τίτλος, η δημιουργία του δίσκου ήταν ένα ταξίδι το οποίο εμένα με άλλαξε ως άνθρωπο δημιουργικά και εκφραστικά. Ήταν φοβερή εμπειρία γιατί συνεργάστηκα σε πολύ υψηλό μουσικό και τεχνικό επίπεδο με πολύ σημαντικούς μουσικούς, γεγονός που ήταν επίπονο αλλά και σούπερ ταυτόχρονα.  Στον δίσκο έχω παίξει τις κιθάρες, τα πλήκτρα, έχω τραγουδήσει τα φωνητικά, έχω κάνει τη σύνθεση της μουσικής και των στίχων. Θέλω να κάνω σημαντική μνεία στον Γιώργο Μπόκο, τον παραγωγό του δίσκου, ο οποίος πίστεψε σε μένα και με ενθάρρυνε τις δύσκολες στιγμές και ο οποίος πέρα από την παραγωγή, την μίξη και το mastering ,όσον αφορά στο μουσικό κομμάτι έδωσε πάρα πολλές ιδέες για όλα τα κομμάτια καθ’ όλη την διάρκεια της διαδικασίας. Γεγονός που για μένα είναι τιμή καθώς τον θαυμάζω ως μουσικό και κιθαρίστα από την εποχή των Rotting Christ.

Από τον δίσκο φαίνεται πως έχεις διάφορες επιρροές. Υπάρχουν αγαπημένες μπάντες που σε έχουν επηρεάσει ή κάποια συγκεκριμένα είδη μουσικής?

Σίγουρα υπάρχουν επιρροές στο μυαλό μου που έχουν διαμορφώσει εν μέρει και την ατμόσφαιρα του συγκεκριμένου δίσκου. Οι μπάντες που έχω ακούσει και με έχουν επηρεάσει είναι οι Placebo, οι Cure, Smashing Pumpkins, οι Μuse, οι Radiohead, οι Depeche mode, oi Alice in Chains αλλά και ο Jean Michel Jarre,o  Γάλλος πρωτοπόρος της ηλεκτρονικής μουσικής. Θυμάμαι χαρακτηριστικά σαν παιδί, στα  80’s, να παρακολουθώ στην παλιά Ερτ2 την συναυλία του στο Λονδίνο και  είχα συγχρονιστεί τόσο πολύ με το vibe και την ατμόσφαιρα που έβγαινε από τις μουσικές του, ώστε μετά έκατσα στο πιάνο και προσπαθούσα να βγάλω τις υπέροχες μελωδίες του. Το κομμάτι του δίσκου  “Μagnetic Fields” είναι φόρος τιμής στον Jean Michel Jarre  και στο ομώνυμο  τραγούδι του.

Γράφεις όπως είπαμε και τη μουσική και τους στίχους στα κομμάτια σου. Τί ρόλο παίζει το βίωμα στο δημιουργικό κομμάτι για σένα;

Αυτό που πάντα είχα στο μυαλό μου στη πορεία της σύνθεσης των κομματιών  ήταν η δημιουργία μιας ατμόσφαιρας που είχα φανταστεί και ήθελα να βρω τον μουσικό και τεχνικό τρόπο να την εκφράσω. Η ατμόσφαιρα αυτή είχε να κάνει κυρίως με τους ήχους που επέλεγα στις κιθάρες και στα πλήκτρα. Δεν μπορώ να πω ότι η μουσική αυτή είναι βιωματική , ότι στηρίζεται δηλαδή σε συγκεκριμένα βιώματα. Γενικά ως μουσικός δεν πιστεύω στην περιγραφή σε πρώτο επίπεδο των συναισθημάτων και των καταστάσεων. Παρατηρώ το περιβάλλον που ζω και προσπαθώ να φτάνω στο 2ο επίπεδο, στην ατμόσφαιρα που αυτά τα συναισθήματα και οι καταστάσεις προκαλούν. Και πάντα είναι πρόκληση να βρίσκεις τον μουσικό τρόπο να το επιτυγχάνεις αυτό.

Τί συμβουλή θα έδινες σε όλα τα νέα παιδιά που θέλουν να κυνηγήσουν το όνειρό τους, να δημιουργήσουν και να φτιάξουν κάτι δικό τους? Είναι εύκολο κάτι τέτοιο στην Ελλάδα του σήμερα?

Δεν είναι εύκολο αλλά νομίζω πως ποτέ δεν ήταν εύκολο να κάνεις κάτι δημιουργικό. Πάντα υπάρχουν αντιξοότητες και ίσως η εναντιοδρομία την οποία βιώνει ο καθένας στη ζωή του για κάποιους λόγους να είναι αυτό που σε διαμορφώνει ως  καλλιτέχνη και ως μουσικό. Θα έλεγα ο καθένας να μένει συγκεντρωμένος στο όραμα και την ιδέα που έχει και θέλει να υλοποιήσει και από τη στιγμή που είναι συγκεντρωμένος κι συγκροτημένος νομίζω ότι θα καταφέρει πολλά πράγματα, μπορεί και τα πάντα.

Έχεις σκεφτεί κάποια συνεργασία ή κάποια επαφή με το εξωτερικό; Πολλοί θα έλεγαν πως η μουσική που γράφεις θα μπορούσε να ανθίσει και να προωθηθεί πολύ περισσότερο σε κάποια χώρα του εξωτερικού.

Σίγουρα η μουσική που γράφω ίσως έχει περισσότερη απήχηση στο εξωτερικό λόγω του μουσικού στυλ αλλά και του αγγλόφωνου στίχου. Ήδη  υπάρχει μια επαφή με την Αγγλία καθώς το Fireworks, ένα αγγλικό μουσικό περιοδικό  έδειξε ενδιαφέρον και θα κάνει ένα review για τον δίσκο στο τεύχος Αυγούστου και ήδη έχω δώσει μια συνέντευξη στο περιοδικό αυτό. Επίσης, το Love Pigs επελέγη   να συμπεριλαμβάνεται στο cd που θα κυκλοφορήσει με το περιοδικό και το οποίο θα περιλαμβάνει τραγούδια από νέες μπάντες. Μακάρι τα πράγματα να πάνε καλά ώστε να μπορέσω να κάνω και live στο εξωτερικό.

Και τελευταία ερώτηση! Αν ήταν να διαλέξεις  έναν στίχο, είτε από τα δικά σου κομμάτια είτε κάποιου άλλου καλλιτέχνη, που να σε εκφράζει σε μεγάλο βαθμό, αν όχι σε απόλυτο, ποιός θα ήταν ο στίχος αυτός?

Ο στίχος που θα διάλεγα είναι  από το κομμάτι Βlood Τype, που είναι επηρεασμένο από τη θεωρία των ιδεών του Πλάτωνα και είναι ο εξής “ Youth emerging red from my soul”. Δηλαδή η νεότητα, που βγαίνει κόκκινη μέσα από τη ψυχή μου. Κόκκινη όπως και το αίμα, δυνατή και ζωτικής σημασίας.

Read more @ artandpress.gr